Oogstjaar 2009

Het ene jaar is het andere niet. Het verloop van het weer beïnvloed de kwantiteit en kwaliteit van de oogst. De Vughtse Wijnkoperij heeft per oogstjaar de meest belangrijkste punten per regio voor je op een rij gezet. De belangrijkste regio’s binnen een land waar wijnen vandaan komen met het meeste rijpingspotentieel. Daarmee kun je gemakkelijk bepalen of bepaalde regio’s in de jaren aansluiten op jouw wensen. Van de meeste wijnjaren, zeker de meest recente, hebben we een ruime selectie beschikbaar. Heb je meer specifieke wensen? Laat het ons weten, zodat we voor je op zoek kunnen gaan!

Algemeen
In het algemeen was 2009 een super goed oogstjaar.

Bekijk de wijnen van de Vughtse Wijnkoperij uit het oogstjaar 2009!

Bordeaux

2009 was voor Bordeaux een legendarische jaar. Het jaar bracht over de hele linie uitstekende wijnen voort, waaronder die van de zoete wijnbenamingen Sauternes en Barsac.

Hoewel het groeiseizoen begon met een warme vroege lente, brachten zowel maart als april regen. Tegen het einde van april trof een hevige hagelbui de wijngaarden van Pessac-Léognan en andere percelen op de rechteroever. Hoewel er in zowel mei als juni nog meer hagelbuien vielen, waardoor de oogst in Saint-Emilion en Entre-Deux-Mers aanzienlijk daalde, keerden uiteindelijk droge, zonovergoten dagen terug, wat het succes van zowel de knopuitbarsting als de bloei verzekerde.

Een zonnige hete zomer zorgde voor een geweldig groeiseizoen, maar droogte werd een punt van zorg toen de droge omstandigheden tot september aanhielden, ondanks wat lichte, plaatselijke regenval. De omstandigheden bleven in september en oktober , met warme, zonnige dagen en koele nachten die het toneel vormden voor een gemakkelijke oogst waar de producenten op hun gemak konden plukken.

Wit :

Voor de witte wijnen werd de oogst eind augustus geplukt en hoewel de wijnen over het algemeen voortreffelijk waren, waren er toch enkele problemen met een gebrek aan zuurgraad, die door de intense zomerhitte uit de druiven werd gehaald. De warmte leidde ook tot volle en vlezige witte wijnen met een hoog alcoholgehalte, maar in de meeste gevallen voldoende evenwichtige zuurgraad. Hoewel de meeste witte wijnen het meest geschikt waren om vroeg te drinken, waren ze nog steeds buitengewoon aangenaam. De opbrengsten voor Sauvignon Blanc waren iets lager dan voor Sémillon, nog verergerd door hevige hagel in Entre-Deux-Mers en Graves, wat leidde tot een aantal leveringstekorten.

Rood:

De rode wijnen zijn weelderig en groots en worden algemeen beschouwd als legendarisch. De wijnen zijn meestal groot, gedurfd, weelderig en rijk, maar nog steeds verfijnd, met veel wijnen die verrassend benaderbaar zijn al vroeg in de jeugd.

De rechteroever was spectaculair, vooral Pomerol waar alle landgoederen, van de beste tot de minst bekende, intense, alcoholische, bloemige wijnen afleverden, barstensvol fruit. Saint-Émilion was echter minder consistent, omdat er enkele briljante wijnen werden gemaakt, maar andere waren overrijp en onhandelbaar, zonder precisie. De droogte tijdens het groeiseizoen veroorzaakte in sommige wijnen ook overmatige, te agressieve alcohol en tannine, wat resulteerde in een droger dan normaal mondgevoel. Er werden echter enkele geweldige wijnen gemaakt en er waren enkele uitstekende voorbeelden van Cabernet Franc.

De linkeroever was fantastisch en, aantoonbaar, consistenter dan de rechteroever. Alle grote benamingen van Linkeroever kwamen buitengewoon goed tot uiting. Haut-Médoc schitterde over de hele linie, net als landgoederen in Listrac-Médoc en Moulis-en-Médoc.

De Médoc produceerde fantastisch weelderige wijnen, met uitbundige Merlot die de straffe Cabernet Sauvignon versterkte en het resulteerde in verfrissend toegankelijke wijnen. Margaux was ook uitstekend, net als de wijnen van Pauillac, Saint-Estèphe en Saint-Julien, wiens wijnen fenomenaal goed uitgebalanceerd waren met een enorme capaciteit voor leeftijd. Ondanks enkele problemen met hagel eerder in het groeiseizoen, misten de rode wijnen van Linkeroever zelden het doel.

De wijnoogst uit 2009 voor Bordeaux is een van de beste wijnen aller tijden en de meeste rode wijnen zullen nu uitzonderlijk goed gedronken worden, met de mogelijkheid om nog tientallen jaren te bewaren.

Zoet:

De beste witte wijnen waren ongetwijfeld de zoete wijnen van Sauternes en Barsac.

Geweldige omstandigheden voor de zoete wijnen; veel hitte en vochtigheid op het juiste moment hebben fantastisch rijke en geconcentreerde voorbeelden gemaakt, met veel complexiteit en belofte.

Bourgogne:

Over het algemeen een uitstekend jaar voor Bourgogne.

Het groeiseizoen begon met een ongebruikelijk warme lente, wat leidde tot een vroege uitbarsting en bloei. Het weer nam echter een verontrustende wending toen een broeierige juli voor bewolkte, vochtige omstandigheden zorgde, waardoor rot en ziekte zoals valse en echte meeldauw een probleem werden. De zomer keerde uiteindelijk echter terug en augustus zag zelfs een hittegolf. Ondanks dat het nog steeds warm was, bracht september een kleine hoeveelheid verlichtende regen naar de Côte de Beaune, waardoor de wijnstokken werden opgefrist.

September ook het begin van de oogst met druiven in de Côte de Beaune geplukt in het midden van de maand terwijl de Côte de Nuits een maand later volgde. De pluktijden waren echter een klein probleem, omdat sommige producenten te vroeg of te laat plukten, wat de balans in sommige wijnen verstoorde.

Ondanks deze minpuntjes waren de resulterende wijnen over het algemeen uitstekend met rijk, geconcentreerd fruit en bedwelmende aroma’s met een geweldige structuur. De belangrijkste boosdoener was dat een paar wijnen de zuurgraad misten omdat ze te laat waren geplukt. De overgrote meerderheid zal nu echter uitzonderlijk goed drinken met de grootste kans om verder te kelderen. Een moeilijk jaartal om fout mee te gaan.

Wit:

Goed, gezond en van hoge kwaliteit in de hele regio. Warme omstandigheden en vrij grote opbrengsten hebben gezorgd voor evenwichtige druiven, en de meesten zijn het erover eens dat de witte wijnen van 2009 op zijn minst vergelijkbaar zijn met 2005.

Rood:

Uiteindelijk genoten de Bourgondiërs van een relatief droog groeiseizoen met constante warmte en geen hagelschade in het vroege seizoen. Een lage zuurgraad en rijpe tannines maken deze rode wijnen vroeg drinkbaar.

Champagne:

Het wijnjaar 2009 voor Champagne was uitzonderlijk goed.

Een droge winter liet de bodem verstoken van vocht. De lente bracht echter de broodnodige regen en zowel de knopuitbarsting als de bloei waren succesvol. In juli waren er hevige stormen. Sommige delen van Aÿ hadden problemen met aardverschuivingen. Het weer herstelde zich uiteindelijk: augustus zorgde voor warme zonnige dagen en koele, verfrissende avonden, en de droge hitte hielp om te voorkomen dat rot en ziekte de kop opstaken.

De resulterende champagnes hebben de neiging om rijk, rijp boomgaardfruit te tonen als gevolg van het warme jaar en hoewel de zuurgraad verre van hoog was, was deze nog steeds erg aanwezig. De Pinot Noir’s uit Montagne de Reims zijn bijzonder goed.

Over het algemeen zijn de wijnen erg goed, en de beste exemplaren zullen waarschijnlijk nu nog goed gedronken worden.

Rhône:

Voor de Rhône-vallei was de oogst fantastisch voor zowel het noorden als het zuiden.

Over het algemeen was het een geweldig jaar voor zowel het noorden als het zuiden en er zouden veel goede voorbeelden moeten zijn die nu goed gedronken worden en de kans is groot dat ze nog enkele jaren in de kelder zullen blijven.

Noord:

Voor de noordelijke Rhône was een warme, droge lente het begin van een snel groeiseizoen met zowel een vroege uitbarsting als bloei. Hoewel het weer warm bleef, waren de nachten geruststellend koel met behoud van de zuurgraad in de druiven. De omstandigheden waren zo goed dat het beheersen van de opbrengsten tijdens het groeiseizoen misschien wel de grootste uitdaging was. Het zwoele weer leidde niet verrassend tot een vroege oogst met iets meer dan normale opbrengsten.

De resulterende rode wijnen waren rijk en gedurfd met decadent fruit en zijdezachte tannines – de witte wijnen waren ook even succesvol met een rijk, weelderig karakter. Een punt van kritiek dat op een paar van de wijnen kon worden geuit, was de neiging om te neigen naar slapheid en een gebrek aan structuur. Maar voor het grootste deel waren de wijnen genereus en ouder. De meeste rode wijnen bereiken nu wel hun piek.

Zuid:

Het oogstjaar voor Zuid-Rhône was, niet verwonderlijk, vergelijkbaar met zijn noordelijke tegenhanger en gezegend met een idyllisch groeiseizoen. Een koude, natte winter en het vroege voorjaar herstelden het vocht in de bodem, wat hard nodig bleek in wat een redelijk droog groeiseizoen werd.

In de zomer viel er weinig of geen regen, en de temperaturen in augustus bereikten nieuwe hoogten, waardoor droogte een reëel probleem werd om de opbrengsten te verminderen. Gelukkig bracht september verlichtende regens, terwijl de druiven volledig rijpten en de oogst een succes was, waarbij de producenten in een rustig tempo konden plukken.

De resulterende wijnen waren weelderig en rijk met intens fruit, diepte van kleur en fluweelzachte tannines. Het oogstjaar was bijzonder uitzonderlijk voor Châteauneuf-du-Pape, waarbij sommige producenten het als hun beste bestempelden. Door de droogte hadden enkele wijnen echter last van overrijp fruit en uitdrogende tannines.

Italië:

Piëmonte:

De oogst van 2009 voor Piëmonte was goed.

Hoewel een groot deel van Italië een fantastisch groeiseizoen kende, stapelden de elementen zich in sommige gebieden van Piëmonte gewoon niet op. Zware sneeuwval in de winter en regen in de lente hielpen de uitgeputte grondwaterspiegel te verjongen als voorbereiding op een hete, droge zomer, aangezien er tussen mei en september weinig regen viel. Voor velen was het groeiseizoen een enorm succes, maar voor anderen had Nebbiolo moeite om te rijpen, waarbij sommige trossen snel fenolische rijpheid bereikten, terwijl andere ver achterop bleven. Er waren echter onbetwistbaar uitstekende voorbeelden van de druif samen met Dolcetto en Barbera.

Over het algemeen was de vintage een succes met een aantal geweldige wijnen gemaakt. Barolo had de neiging om het net boven Barbaresco te schuiven, met de beste voorbeelden met rijk geconcentreerd rijp fruit met een matige evenwichtige zuurgraad. Veel van Barolo was in zijn jeugd verrassend gemakkelijk om van te genieten, hoewel, omgekeerd, ze misschien niet hetzelfde verouderingsvermogen hebben als gewoonlijk. De grootste problemen met de vintage zijn waarschijnlijk sommige wijnen die lijden aan lichte overrijpe tonen zoals jamminess en gekookt fruit, hoewel slimme wijnmakers dit meestal tot een minimum beperkten.

Zowel Barolo als Barbaresco zouden nu uitzonderlijk goed op dronk moeten zijn, waarbij de meeste exemplaren gemakkelijk verder kunnen kelderen. Nu drinken of nog bewaren.

Toscane:

Een koude, sneeuwrijke winter was gunstig voor het herstel van de wijnstokken. Een natte bron vulde de grondwaterspiegel in de bodem aan, wat van vitaal belang bleek toen een lange hete, droge zomer opdoemde. De zachte omstandigheden in het late voorjaar zorgden voor een vroege bloei en daarna volgde een verzengende zomer. Een droge augustus zag een intense hittepiek en droogte werd een punt van zorg. Vooral de regio Maremma had te lijden, terwijl Chianti Classico, Chianti Rufina en Valdarno een beetje koeler waren. De lange zonnige dagen hielden aan en september en oktober werden gezegend met een nazomer. De ideale omstandigheden maakten een vroege, rustige oogst mogelijk.

Veel van de resulterende wijnen waren geweldig. De beste voorbeelden kwamen meestal van koelere locaties en vertoonden een uitstekende structuur terwijl ze het intense fruitkarakter kregen dat afkomstig is van een hete zomer. Sangiovese was buitengewoon goed met felrood aromatisch fruit en pittige zuren. De grootste problemen waarmee producenten te maken hadden, waren druiven die uitgedroogd waren of te jammy smaakte.

Over het algemeen beleefde Toscane een geweldig jaar en werd er een breed scala aan wijnen geproduceerd die nu nog steeds goed te drinken zouden moeten zijn. De allerbesten kunnen waarschijnlijk nog verder kelderen.

Duitsland:

Het oogstjaar 2009 voor Duitsland was uitstekend.

Het groeiseizoen kende overwegend idyllische omstandigheden, ondanks een ongunstig begin. Zowel de lente als de vroege zomer waren koel, met juni een bijzonder koude natte periode die de bloei verstoorde en kleur een probleem maakte, waardoor de opbrengsten werden verminderd. De hele maand juli hielden de intermitterende buien aan en producenten moesten waakzaam zijn om de verspreiding van ziekten te voorkomen. Augustus leverde eindelijk zonnig weer op – warme dagen en koele, frisse nachten – en sommige gebieden werden zo heet en droog dat droogte een probleem werd. Andere gebieden, zoals de Rheingau, zagen echter af en toe hagelbuien, waardoor de opbrengst verder daalde. Een lange, prachtige nazomer en herfst hielpen de druiven echter naar fenolische rijpheid.

Ondanks enkele relatief onschuldige oktoberregens, verliep de oogst grotendeels soepel en begon het plukken in september. De oogst was in oktober, behalve de druiven die bestemd waren voor late-oogst of gebotrytiseerde wijnen. De resulterende wijnen waren glorieus en het was een geweldige wijnoogst voor droge Rieslings. Beperkte botrytis betekende dat er slechts kleine hoeveelheden zoetere gestileerde wijnen zoals beerenauslese en trockenbeerenauslese werden gemaakt. De wijnen hadden de neiging om gedurfd, kristalhelder fruit en een hoger alcoholpercentage te vertonen dan normaal, hoewel het overeenkomstige gebrek aan zuurgraad betekende dat producenten indien nodig extra zuur aan hun wit mochten toevoegen, hoewel niet iedereen dat deed.

Over het algemeen was 2009 een zeer goed jaar voor Duitsland en veel wijnen zullen nu goed gedronken worden, met de beste kans om nog verder te rijpen. Deze wijnen kun je nu drinken of nog extra rijpen.

Spanje:

Over het algemeen leverde het Spaanse wijnjaar 2009 wijnen op met geconcentreerd fruit en een elegante structuur en velen zouden nu nog steeds goed op dronk moeten zijn, met de grootste kans om nog verder te kelderen.

Overig:

Loire Valley:

Een bijtende winter zorgde ervoor dat de wijnstokken goed konden overwinteren en rusten. Een warme, droge en gelukkig vorstvrije lente zorgde voor een succesvolle knopuitbarsting en bloei en de goede omstandigheden hielden aan tot in de vroege zomer. In juli troffen echter hevige hagelbuien de wijngaarden, waardoor de opbrengsten in Quincy, Coteaux du Giennois en Menetou-Salon drastisch werden verminderd. Na de hagel volgde een lange, hete, droge zomer en droogte werd een punt van zorg, vooral voor jongere wijnstokken – oudere planten kunnen over het algemeen beter tegen hitte.

De intense zomer duurde tot september, ondanks een korte maar zeer welkome regenbui. Oktober bleef vervolgens een almachtige Indiase zomer bezorgen, hoewel een verkoelende bries hielp om de frisheid  van de druiven te behouden en rot en ziekte op afstand te houden.

De oogst was over het algemeen een succes, hoewel sommige witte wijnen – vooral Sauvignon Blanc en Chenin Blanc – leden onder de hete zomer, die overging in overmatig alcoholgebruik en een gebrek aan zuurgraad. Voor Muscadet was de vintage echter buitengewoon goed, en de topvoorbeelden kunnen nu nog steeds goed drinken. Hoewel Sancerre een aantal zeer goede witte wijnen produceerde, was het de Pinot Noir die echt uitblonk, en sommige rode wijnen kwamen ook uit Saumur-Champigny. Ook zoete wijnen werden geleverd, met schitterende voorbeelden uit Anjou en Vouvray.

Over het algemeen was het een goed jaar voor de Loire met uitstekende voorbeelden van witte, rode en dessertwijnen die in de hele vallei werden geproduceerd. Er zouden een paar rode en zoete wijnen moeten zijn die nu nog goed te drinken zijn, samen met de allerbeste witte wijnen. Advies is om nu te drinken.

Napa Valley:

Het groeiseizoen begon voor de meeste regio’s met een natte lente, hoewel Sonoma droog bleef, en zware regens in mei hielpen de door droogte geteisterde bodems te verjongen. Regio’s zoals Central Coast zagen vervelende vorst die zowel de knopuitbarsting als de bloei sneed, hoewel Napa Valley grotendeels werd gespaard. Uiteindelijk volgde een lange, hete, droge zomer, maar de omstandigheden verschilden van regio tot regio. De regio Central Coast had te lijden onder droogte-achtige omstandigheden en zag zowel in augustus als in september ernstige hittegolven. Voor Napa was de zomer echter relatief gematigd en idyllisch voor variëteiten als Cabernet Sauvignon en Pinot Noir.

Ondanks een rustige zomer waardoor de oogst vroeg kon beginnen, dreigde een hevige oktoberstorm de wijnoogst plotseling met enorme stortbuien in Central Coast, Napa Valley en Sonoma. Gelukkig konden telers dankzij weerswaarschuwingen het grootste deel van de oogst binnenhalen, maar wat overbleef had te lijden van verwatering. De vochtige dagen die volgden, zorgden ook voor rot en zorgvuldig sorteren was essentieel.

De resulterende wijnen waren niet constant in kwaliteit , maar er waren enkele juweeltjes. Voor de Central Coast vertoonden wijnen gemaakt van vroeg geplukte druiven een geweldige kleur, fruit en tannine, maar andere hadden last van verdunning. De Napa Valley produceerde een aantal goede Chardonnay en Sauvignon Blanc en een aantal uitstekende Pinot Noir en Cabernet Sauvignon. De beste waren verfijnd en intens, maar anderen hadden last van afgezwakte aroma’s. Voor Sonoma waren de helden van het wijnjaar Cabernet Sauvignon, Syrah en Zinfandel, met het beste van elegant, verfijnd, aromatisch fruit.

Over het algemeen zijn er uitstekende voorbeelden van zowel wit als rood uit de vintage van 2009, maar kies zorgvuldig. Velen zouden nu goed moeten drinken, maar alleen de beste zullen waarschijnlijk verder kelderen. Advies is om nu op te drinken.

Port:

Een uitzonderlijk hete zomer leidde tot een vroege oogst met een groot potentieel voor Port, maar extreem hoge alcoholen in de on-versterkte wijnen, met wat onrijpe tannines en verschrompelde bessen. Locaties op grotere hoogte zullen cruciaal zijn om deze wijnen een succes te laten worden.